martes, 25 de abril de 2023
Sigo aquí
jueves, 9 de marzo de 2023
Gamish
viernes, 25 de noviembre de 2022
25 N. Árbores no deserto
jueves, 10 de febrero de 2022
Golpes de luz
- Sí que o é(...) Oxalá non se extinga nunca.
Este é un dos diálogos que os rapaces protagonistas da nova novela de Ledicia Costas manteñen nun dos capítulos. Reprodúzoo porque desde o inicio da historia é o personaxe da avoa quen vaite atrapando co seu peculiar comportamento, os seus misterios, as súas saídas de ton e mesmo, coa ameaza do seu martelo "escachacaracois".
Golpes de luz é unha historia construída a partir de tres voces en primeira persoa: a da avoa Luz, a da súa filla Xulia e a do seu neto, Sebas. Tres xeracións sobre as que sobrevoa o misterio dun avó desaparecido sobre o que a avoa parece non ter nada que dicir.
Non así Ledicia Costas que organiza o seu libro en dúas partes cos alcumes dos avós: En Animaliña preséntanos o presente desa nova familia que forman Luz, Xulia e Sebas trala chegada destes últimos desde Madrid para facerse cargo da avoa. En O Arxentino a viaxe é ao Vigo dos noventa, unha cidade marcada polo narcotráfico, na que Xulia fará todo o posible para recuperar os recordos do seu pai e descubrir por fin o misterio da súa desaparición.
O mellor da novela, para min, é esa forma de plasmar as emocións de cada personaxe: a inocencia dos nenos de dez anos que cren que a avoa é Thor porque nunca se separa do seu martelo, a preocupación da filla polo seu recente divorcio, pola incerteza de educar ao seu fillo soa, lonxe do pai e de encargarse dunha nai que pouco a pouco vai perdendo a cabeza e a retranca da avoa, unha pillabana da terceira idade que o mesmo pode facerte rir a cachón que xerar compaixón uns capítulos despois.
En fin, que gustei moito da nova novela de Ledicia Costas e vola recomendo desde aquí. Se queredes escoitar á súa autora falando dela, aquí tedes unha entrevista:
jueves, 14 de enero de 2021
Un poco de magia
Si La puerta lleva ese título por Portalén, un portal que comunica el mundo de los vivos con el de los muertos, en el último trabajo del dibujante Miguelanxo Prado, El pacto del letargo encontramos otro objeto lleno de magia: un trisquel que garantiza el equilibrio entre las fuerzas del Bien y del Mal. Una historia en la que también se combinan la fantasía y la realidad en una reflexión sobre el papel del ser humano en la conservación de la naturaleza. Un cómic que hará las delicias de los amantes del trabajo del dibujante coruñés.