Un libro para disfrutar

EL CONSUELO de Anna Gavalda

Charles Labanda es un arquitecto de 47 años con una vida marcada por las presiones del trabajo y una relación sentimental precaria. Durante una reunión familiar recibe una carta con un escueto mensaje que terminará por trastocarle la vida. A partir de ese momento, recreará su infancia y adolescencia y con ellas, un amor imposible: la madre de su mejor amigo. Poco a poco, se irá dando cuenta de todo lo que ha ido dejando en el camino desde entonces y un gran vacio comenzará a apoderarse de él. No obstante, como en la vida, el destino depara sorpresas y ofrece lo que la escritora llama partidas de consuelo. Últimas partidas que se juegan a las cartas, cuando se ha perdido hasta la revancha y no importa ya ganar o perder. De esta forma, el protagonista tendrá la oportunidad de enmendar errores pasados con una apuesta fuerte: Kate, una mujer que ha dejado todo-un futuro prometedor, su país y una relación estable- para hacerse cargo de los tres hijos de su hermana, fallecida en un accidente de tráfico.

Estanterías virtuales

¿Te resulta complicado acordarte de los libros que has leído a lo largo de un curso?. Con esta librería virtual no te olvidarás de ninguno, con la posibilidad de leer comentarios de otras personas, valorarlos, etiquetarlos según se hayan leído, estén pendientes de leer o quieras que alguien se acuerde de regalártelos... En fin, una herramienta muy vistosa que ocupa poco lugar.

Shelfari: Book reviews on your book blog

Suxerencias para o verán

Xa temos preparadas as guías de lecturas para este verán de primeiro ciclo e segundo ciclo da ESO, de maneira que mañá, xunto cos boletíns das notas, vos sexan entregadas pol@s titores e titoras. Esperamos que sírvan de orientación se vos apetece mergullarvos nunha boa historia. Tede en conta, que aínda que o verán parece corto, sempre pódese atopar tempo para os bos libros.

E falando do tempo.., como hoxe non acompaña en O Porriño, querémosvos deixar esta imaxe do solpor non dunha praia de California, senón da cercana Vigo: a praia de Samil, coas Illas Cíes ao fondo. Bonita, verdade?

FELICES VACACIÓNS A TOD@S E VÉMONOS Á VOLTA!!

Lectoras do curso 08/09

Se o curso pasado clausurábamos as entradas do blog cunha imaxe do fotógrafo francés R. Doisneau; neste, xa a piques de rematar, tomamos prestada unha fotografía de Henry Cartier-Bresson. A súa muller lendo ilustra o peso que teñen as rapazas nas nosas estadísticas.

Así que aquí tedes a relación das que máis libros leron ao longo do curso. Nos, non levamos ningunha sorpresa xa que durante todo este tempo elas mantiveron o seu "liderazgo" na lista de lectores habituais:

Laura Fandiño Paramos(3º ESO C)
Paula Álvarez Rocha(1º ESO C)
Melody Álvarez Costas(1º Bacharelato B)

Hai quen afirma que As mulleres que len son perigosas e se de verdade queredes saber canto, podédes botarlle unha ollada a esta bonita presentación colgada no blog Mesturas da biblioteca do IES Sánchez Catón de Pontevedra.

O "relevo"

Estes días visitáronnos os alumnos de 6º de primaria dos colexios de Atios e do Xosé Fernández López. Encantados coa súa presenza, amosámoslles a biblioteca e explicámoslles o seu funcionamento.

Os alumnos do colexio de Atios quedaron engaiolados co vampiro que temos colgado no teito, supervivinte dunha actividade que desenvolvemos fai tres anos, "Unha biblioteca de medo..." en cambio, unha alumna moi observadora do grupo do Porriño, preguntounos por que o número catro estaba baleiro na CDU.

Frotámonos as mans ao saber que entre os novos "clientes" do instituto xa hai colaboradores de biblioteca, con coñecementos na xestión de préstamos e coñecemos tamén que eran uns fanáticos deste rato:

El curioso incidente del perro a medianoche

Hace unas semanas Sonia, la profesora de Lengua y Literatura Castellana nos comentó que le había gustado mucho uno de los títulos que presentamos en el rincón de lectura de la sala de profesores.

Se trataba del libro del ilustrador, escritor y guionista Mark Haddon en el que cuenta, en primera persona, las pesquisas de un chaval de 15 años llamado Christopher para encontrar al asesino del perro de su vecina.

Lo que comienza siendo un entretenimiento para él, acabará por dar un giro radical a su vida que le costará aceptar; más teniendo en cuenta que sufre el síndrome de Asperger (un tipo de autismo severo).

A través de sus páginas asistiremos a los problemas con los que puede encontrarse un chico como el protagonista: rechazo a cualquier contacto físico, gran capacidad matemática, ciertos hábitos obsesivos como comer alimentos de un determinado color, falta del sentido de la ironía o el humor...

En la web oficial del escritor Mark Haddon leemos que ya han sido comprados los derechos para llevarlo al cine, con guión de Steve Kloves (responsable de algunas de las adaptaciones de Harry Potter a la gran pantalla). Era de suponer, ya que este libro, desde su publicación en 2003, se ha convertido en un verdadero éxito editorial.

Más comentarios sobre este libro: el blog Ciencia versus Ficción y Nodo 50.

Falando de comprensión lectora...

(...)Ao principio da sesión de axuda ao traballo persoal, pedinlles que lesen a páxina do día da súa axenda. De mala maneira, Sofiane comezou a ler as instrucións dun traballo de Plástica. A súa voz, pouco segura, era apenas audible, pero concluíase que os deberes foran mal anotados, como eu pretendía demostrar(...). O termo oculto, atrancado entre "imaxinar" e "crible", era efectivamente ilexible. Youssouf descifrouno como "guión". Volvinme outra vez cara a Sofiane.

- Como é posible que Youssouf escribise guión e ti non?

- Non sei.

- Guión é unha palabra que coñeces, polo menos?

- Non.

-Ah, que non coñeces esa palabra? Os demais, sabedes ben o que quere dicir guión, non si?

Ninguén avalaba esta certeza.

-Guión?Non?

Yelli acabou por mover uns labios dubitativos.

- É un pouco como a historia.

- Ben, é iso, é unha historia, non son as imaxes. Antes de rodar unha película, o director ten unha especie de libro grande, no que ten escrito o que teñen que facer os presonaxes e o que teñen que dicir. Daquela "Imaxinade un guión crible", que quere dicir?Que é o que a vosa profe quere que fagades?

Nin siquera Yelli chistaba. Os meus pés cravábanse no estrado.

- Que é o que quere dicir "crible"?

A Mody gustaríalle moito saber, e levantar o dedo, e dicilo. E a falta diso largaba palabras ao chou:

-Interesante?Prudente?Serio?

- Si, é iso, é algo así como serio, pero máis preciso. "Crible" vén do verbo "crer", quere dicir algo que se pode crer. Por exemplo, se Mody chega tarde e me conta que tivos que neutralizar unha banda de marcianos xurdidos do seu lavabo, eu voulle dicir a túa escusa, Mody, non é crible. Pola contra, se me di que espertou tarde, se cadra non o vou crer, pero digamos que se podería crer, e daquela é crible.Daquela, "imaxinade un guión crible", todo o mundo entende agora?

Algunhas cabezas fixeron un si que apenas se distinguía dun non.

-O que tiñades que facer, era imaxinar unha historia, pero sen caer no delirio, do tipo onte espertei, tiña oito pernas e agacheime nun cogumelo para comer orellas de pingüín con maionesa. De feito, penso que a vosa profe tiña medo de que puxésedes calquera cousa, iso é todo, e de aí que vos pedise algo crible. Velái, iso é o que tiñades que facer para hoxe, pero se non entendestes nada, como vos idades apañar para facelo?(...)

A CLASE. François Bégaudeau