viernes, 30 de noviembre de 2012

As linguas dos animais

Se fai pouco conmemoramos o Día contra a violencia de xénero, hoxe atopamos este conto entre un dos libros que imos incorporar na biblioteca. Trátase dunha colección de relatos da tradición oral, transcritos por Xosé Miranda, que testemuña a lexitimidade de certos comportamentos desde sempre:

Fai un labrego un día cazar e atopou unha cobra. Apuntoulle coa escopeta e xa a ía matar, cando ela lle falou e lle dixo:
- Non me mates. Se me matas, de min non sacarás nada e, se non me matas, concedereiche o don de entender as linguas dos animais. Entenderás todo canto falen. Pero non podes revelarlle este segredo a ninguén. Se o fas, morrerás no mesmo intre.
Concedeu o labrego a vida a serpe e ela agasallouno co don. Ó outro día, cando chegou cos bois da arada e lles deu de comer nas manxadoiras, sucedeu que a par dos bois estaba un burro. O burro preguntoulle ó boi:
- ¿Que tal te tratou o amo?
- Enchoume de traballo- contestou o boi.
E díxolle o burro:
- Porque queres. Fai o enfermo e non comas.
Pero, como o amo coñecía a linguaxe dos animais, botouse a rir, e pola tarde xunguiu o burro e o burro non quería tirar polo arado, pero o amo fartouse de darlle paos e non lle quedou outra ca arar.
Cando chegaron á noite, preguntoulle o boi:
- ¿Qué tal te trataron?
- Ben- dixo o burro.
- ¿E non se queixou da miña falta?
- !Maldita leva!. Dixo que se non te poñías ben mañá, que te leva ó matadoiro.
O amo estaba escoitando desde a cociña, onde ceaba, e riu sen podelo evitar. A muller quedou intrigada e quería saber por que ría. Pero o home non podía descubrir o segredo se non quería morrer. A muller enfadouse e marchou para a cama. E non melloraron as cousas para o outro día.  En fin, que nin se falaban, e o home empezou a pensar se non sería mellor contarllo todo para que se desenfadase.
Nesto, escoitou o capón que cantaba no muro da aira:
-!Cacaracá, cacaracá!
- ¿Cantas mulleres tes?- preguntoulle o can.
- Cacaracá. Tódalas pitas do curral.
- ¿E podes gobernarlas?
- Cacaracá. Se non podo, collo unha tralla. ¿Ou pensas que son como o amo, que non pode con unha?
O amo seguiu o consello e amañou o asunto sen necesidade de contar o segredo.

Da que pensar, non?

domingo, 25 de noviembre de 2012

25 de novembro, unha vez máis.


A nosa pequena aportación para este día. 
Club de lectura Pino Manso lendo

sábado, 24 de noviembre de 2012

Con Agustín Fernández Paz

Deixo a crónica que o meu compañeiro da biblioteca Juan Carlos fixo sobre un encontro literario moi especial.

O pasado luns, varias das rapazas do clube de lectura de 4º viron cumprido un dos seus soños: coñecer persoalmente a un dos seus autores favoritos: Agustín Fernández Paz. Foi unha tarde emocionante para as máis declaradamente fans ( “habendo Justins Biebers!”, como sinalaba o propio autor ). Deliciosa para todos os que compartimos ao redor dunha mesa de cafetería repleta de chocolates, refrescos de cola e pasteis (“os escritores tamén comemos” ), a xenerosa conversa do autor de Cartas de Inverno.
Foron máis de dúas horas que nos semellaron dez minutos (mágoa que os empregados da ORA non entendan da elasticidade do tempo). Máis de dúas horas nas que Agustín nos embelesou contándonos dende os seus autores favoritos (Valente, Kafka,…), ata as diferentes etapas do seu proceso creativo. Dende a súa dedicación tardía á literatura ata o blog que ven de estrenar. Dende as anécdotas con algún dos seus moitos lectores adolescentes ata as súas películas favoritas. Falounos, por suposto dos seus propios libros. Dos que para el son máis queridos. Daqueles cuio éxito lle resulta inesperado. E trouxonos, como presente, un dos célebres cadernos de follas amarelas nos que manuscribe as primeiras versión das súas obras.
En resumo, constatamos unha vez máis o certa que é aquela frase de Tapies que reza: “Para ser un gran artista cómpre ser unha gran persoa”. Só agardamos que a “ aperta en grupo” con a que o despediron as rapazas do clube, non lle teña deixado secuela física algunha.


Grazas á profesora de Lingua  Dorinda Castro por facilitar o contacto e levarlles ata Vigo. Tamén á Juan Carlos e á nai de Xandra que fixeron posible unha tarde non lectiva donde as alumnas aprenderon moito. E, coma non, a Agustín pola sua xenerosidade.

jueves, 22 de noviembre de 2012

Rapoemas

Que mellor forma de celebrar o Día de Santa Cecilia, patrona da Música que unendo música e poesía? No libro- disco Rapoemas, a cantante viguesa Aid interpreta unha selección lírica galega a ritmo de rap. Rosalía de Castro, Manuel Curros Enríquez, Manuel Antonio e Álvaro Cunqueiro cantados polos bardos do século XXI máis presto que nunca.

miércoles, 21 de noviembre de 2012

Jezabel


Recién llegada a la biblioteca, esta novela de Irène Némirovsky nos presenta una viuda de la alta sociedad de extraordinaria belleza llamada Gladys Eysenach  que se enfrenta a la justicia acusada de asesinato. La víctima es un estudiante desconocido y con pocos recursos al que acusan de ser su último amante. 
El caso genera una gran curiosidad; mientras en la sala se barajan multitud de hipótesis sobre las razones de Gladys, ella  rememora una parte de su vida. Desde su infancia con una madre despótica y carente de amor hacia ella- tal vez un retrato de la madre de la propia escritora- hasta el momento que marca un antes y un después en su vida: el descubrimiento del efecto que su belleza ejerce sobre los hombres. Un atributo que la convierte en una mujer egoísta y superficial a la que todo el mundo debe adorar. Pero el paso de los años no perdona a nadie y aunque tiene una fisionomía excepcional, no puede evitar que su hija deje de parecer una adolescente y que a su alrededor comience a cuestionarse la edad de ambas.
¿Y por qué el título de este libro es Jezabel?. La única alusión a este nombre es una frase del estudiante en el momento de morir. Buscando en la red, nos enteramos de que Jezabel era un personaje bíblico del Antiguo Testamento;  una reina ansiosa de poder y de vida licenciosa que intentó desbancar el culto de Yahvé en Israel.

Un personaje bíblico femenino cuya sensualidad es sinónimo de pecado y que, como Salomé,  ha inspirado diferentes versiones. En el cine da título a una película protagonizada por Bette Davis y en la música, fue cantada por  Edith Piaf.

Ahora ya solo os queda dejaros seducir por sus encantos y disfrutar de la novela.

lunes, 19 de noviembre de 2012

Magosto 2012

O pasado martes 13 (vaia data...!) celebramos o tradicional magosto no instituto. Ademais das castañas, houbo xogos coma o soga tiras, as carreiras de sacos xigantes e a morte súbita nas que os alumnos e alumnas tiveron que demostrar a súa destreza. Tamén o departamento de Educación Física tivo que dar o seu para controlarlles a todos.
Deixámosvos esta galería coma mostra do que foi a tarde.

jueves, 15 de noviembre de 2012

A xogar!


Acabamos de mercar para a biblioteca este xogo de preguntas e respostas sobre a historia, as tradicións, a xeografía , a cultura e a lingua en Galicia.  Chámase Arume Xogal e nos recreos, está esperando por vos.