Falando de comprensión lectora...

(...)Ao principio da sesión de axuda ao traballo persoal, pedinlles que lesen a páxina do día da súa axenda. De mala maneira, Sofiane comezou a ler as instrucións dun traballo de Plástica. A súa voz, pouco segura, era apenas audible, pero concluíase que os deberes foran mal anotados, como eu pretendía demostrar(...). O termo oculto, atrancado entre "imaxinar" e "crible", era efectivamente ilexible. Youssouf descifrouno como "guión". Volvinme outra vez cara a Sofiane.

- Como é posible que Youssouf escribise guión e ti non?

- Non sei.

- Guión é unha palabra que coñeces, polo menos?

- Non.

-Ah, que non coñeces esa palabra? Os demais, sabedes ben o que quere dicir guión, non si?

Ninguén avalaba esta certeza.

-Guión?Non?

Yelli acabou por mover uns labios dubitativos.

- É un pouco como a historia.

- Ben, é iso, é unha historia, non son as imaxes. Antes de rodar unha película, o director ten unha especie de libro grande, no que ten escrito o que teñen que facer os presonaxes e o que teñen que dicir. Daquela "Imaxinade un guión crible", que quere dicir?Que é o que a vosa profe quere que fagades?

Nin siquera Yelli chistaba. Os meus pés cravábanse no estrado.

- Que é o que quere dicir "crible"?

A Mody gustaríalle moito saber, e levantar o dedo, e dicilo. E a falta diso largaba palabras ao chou:

-Interesante?Prudente?Serio?

- Si, é iso, é algo así como serio, pero máis preciso. "Crible" vén do verbo "crer", quere dicir algo que se pode crer. Por exemplo, se Mody chega tarde e me conta que tivos que neutralizar unha banda de marcianos xurdidos do seu lavabo, eu voulle dicir a túa escusa, Mody, non é crible. Pola contra, se me di que espertou tarde, se cadra non o vou crer, pero digamos que se podería crer, e daquela é crible.Daquela, "imaxinade un guión crible", todo o mundo entende agora?

Algunhas cabezas fixeron un si que apenas se distinguía dun non.

-O que tiñades que facer, era imaxinar unha historia, pero sen caer no delirio, do tipo onte espertei, tiña oito pernas e agacheime nun cogumelo para comer orellas de pingüín con maionesa. De feito, penso que a vosa profe tiña medo de que puxésedes calquera cousa, iso é todo, e de aí que vos pedise algo crible. Velái, iso é o que tiñades que facer para hoxe, pero se non entendestes nada, como vos idades apañar para facelo?(...)

A CLASE. François Bégaudeau