jueves, 10 de enero de 2013
Contos nas ondas
sábado, 24 de noviembre de 2012
Con Agustín Fernández Paz
O pasado luns, varias das rapazas do clube de lectura de 4º viron cumprido un dos seus soños: coñecer persoalmente a un dos seus autores favoritos: Agustín Fernández Paz. Foi unha tarde emocionante para as máis declaradamente fans ( “habendo Justins Biebers!”, como sinalaba o propio autor ). Deliciosa para todos os que compartimos ao redor dunha mesa de cafetería repleta de chocolates, refrescos de cola e pasteis (“os escritores tamén comemos” ), a xenerosa conversa do autor de Cartas de Inverno.
martes, 7 de junio de 2011
viernes, 8 de octubre de 2010
Por fin, el Nobel de Literatura
"El hombre era alto y tan flaco que parecía siempre de perfil. Su piel era oscura, sus huesos prominentes y sus ojos ardían con fuego perpetuo. Calzaba sandalias de pastor y la túnica morada que le caía sobre el cuerpo recordaba el hábito de esos misioneros que, de cuando en cuando, visitaban los pueblos del sertón bautizando muchedumbres de niños y casando a las parejas amancebadas. Era imposible saber su edad, su procedencia, su historia, pero algo había en su facha tranquila, en sus costumbres frugales, en su imperturbable seriedad que, aún antes de que diera consejos, atraía a las gentes"...
jueves, 2 de septiembre de 2010
Andrea Camilleri
Con una escritura muy dinámica y llena de ironía, las novelas protagonizadas por el comisario Salvo Montalbano y su equipo de la comisaría de Vigatá, enganchan desde las primeras páginas. A través de su personaje, Camilleri opina incisivamente sobre temas tan dispares como la política, la gastronomía, la prohibición de fumar, la novela negra o los nuevos delitos en la sociedad actual.
El principal personaje, Salvo Montalbano, es un comisario que se hace querer, al menos entre los lectores. No se puede decir lo mismo de sus superiores, a los que sus modales y su cinismo no acaban de convencer. En la comisaría, Montalbano cuenta con un equipo bastante estable que soporta como puede sus arrebatos y su mala leche. Lo forman personajes tan entrañables como Catarella- "en persona, personalmente" es el encargado de la centralita que rara vez toma un nombre correcto pero es leal al comisario como pocos-, Mimi Augello- subcomisario con fama más que merecida de conquistador-Fazio-aficionado a la recopilación meticulosa de datos, hecho que pone al comisario de un humor de perros-, Gallo-con más vocación de conductor de Fórmula 1 que de policía, Galluzo...
En lo personal, Salvo Montalvano tiene una novia con la que mantiene una relación prácticamente telefónica ya que ella trabaja en Génova. Sus conversaciones telefónicas a última hora de la noche no suelen tener desperdicio.
miércoles, 25 de agosto de 2010
El atasco de Cortázar
martes, 22 de junio de 2010
La flor más grande del mundo
Un cuento para todos de José Saramago.
martes, 11 de mayo de 2010
Uxio Novoneyra
Os camiños de sono(a poesía de Uxío Novoneyra)
Uxío Novoneyra.Lingua Loira
Uxío Novoneyra. Unha biografía de Carmen Blanco
Os eidos 1. Editorial Xerais
Os eidos 2 da editorial Galaxia, ano 1974, con poemas caligráficos e ilustracións de Laxeiro como esta:
domingo, 9 de mayo de 2010
Peter Pan
-¡Oh, por qué no podrás quedarte así para siempre!
No hablaron más del asunto, pero desde entonces Wendy supo que tenía que crecer. Siempre se sabe eso a partir de los dos años. Los dos años marcan el principio del fin."
Así comienza el libro más conocido de James Matthew Barrie, cuyo nacimiento conmemora hoy el buscador Google con un doodle especial. A pesar de que en el haber de este escritor se cuentan varios libros, el que siempre irá asociado a su memoria es Peter Pan, su especial alter ego.
Y hablando de este personaje entrañable...¿quién no ha soñado alguna vez acompañarlo al reino de Nunca Jamás, desafiando al capitán Garfio y sus compinches, para formar parte de los Niños Perdidos?¿Nadie deseó nunca sentir la magia del polvo de hadas a su alrededor?
Parece que el personaje de Peter Pan no solamente ha servido de fuente de inspiración para películas, musicales e incluso a la psicología( que tomó su nombre para bautizar un síndrome) sino que hoy sigue guiando a algunos cantantes actuales. Os dejamos aquí dos ejemplos: la versión en directo de Si Peter Pan viniera del cantautor Ismael Serrano, cuya letra no tiene desperdicio y el videoclip Peter Pan de El canto del loco. ¿Cuál os gusta más?.
sábado, 13 de marzo de 2010
"Si te digo mi verdad"
Después he tenido la suerte de asistir a su puesta en escena por la actriz Lola Herrera con una interpretación que no desmerecía al libro. Gracias al Centro virtual Cervantes(que le dedica en este enlace un monográfico) me entero de que es una de las obras que más tiempo ha estado en cartel desde que se estrenó en 1979.
martes, 22 de septiembre de 2009
Autores con premio
Ojo con su lectura porque provocan adicción...
miércoles, 10 de junio de 2009
Poema para un día de chuvia
Se subo ata o teu berce
e me remonto polos anos
son neno contigo en mañás azuis
de balanzos e campás,
préndome ao váo da túa saia
e esperto ao amor
nun mencer cheo de alas.
Mais, se envellecemos xuntos,
se recorremos o vieiro da vida
paso a paso,
mirarei nos teus ollos
o esvarar do tempo
inorde como un barco.
Se envellecemos xuntos
e desfago a madeixa dos meus días
au teu lado,
fareime confidente
do teu camiño sen pegadas,
do teu canto e do teu ánimo.
Compartirei o sal, o leito
e o abrazo,
saberei escuramente que o noso paso
polo mundo non é en balde.
Confundidos nun único latexo
acompasado,
seremos dous regatos marchando
nunha mesma auga,
dous lumes consumíndose
nunha sia chama,
dúas vagas acalando o seu fragor
na area final,
última praia.
Entre idas e voltas do azar
ou do destino,
ti serás a certeza.
Se envellecemos xuntos,
se te acompaño neste tránsito,
deixarei bolboretas lenes
nas túas pálpebras cansas,
escoitarei repenicar a chuvia
nas xanelas da nenez,
sentirei a túa voz
esmorerecer en calma.
Bastarame para entendelo todo
a limpa mirada da túa luz sen ansia.
lunes, 18 de mayo de 2009
Hasta siempre
somos hambrientos desde el vamos
la vida se clausura en vida
y entonces sólo entonces
Mario Benedetti(Uruguay, 1920- 17 maio de 2009)